Filosofiemodule ‘Middeleeuwen’ - Duns Scotus en Willem van Ockham
In het laatste college staan de denkers en theologen Duns Scotus en Occam centraal. Johannes Duns Scotus (1266-1308) was een franciscaanse theoloog en filosoof. Duns ging in op de uitdaging die het opkomende aristotelisme vormde voor de christelijke geloofsleer. Hij kwam tot één samenhangend theologisch ontwerp. Hij wordt beschouwd als een belangrijk wegbereider van het nominalisme, al heeft zijn filosofie nog duidelijk realistische trekken.
Willem van Occam (1288-1347) was een middeleeuws Engels filosoof die geldt als een voorloper van de moderne filosofie. Na een eeuwenlange discussie over of een werkelijkheid bestaat buiten de mentale werkelijkheid, stelde Occam dat ‘ideeën geen substantie vormen buiten de geest’. Universalia (algemene begrippen) waren niet nodig om zaken te verklaren en maakten een en ander nodeloos ingewikkeld stelde hij. Het principe om nooit meer te poneren dan nodig werd bekend als ‘Occams scheermes’. Het denken van Occam had gevolgen voor zijn houding ten opzichte van de Kerk en wereldlijke macht: voor Occam moest er sprake zijn van een scheiding tussen beide.
Willem van Occam (1288-1347) was een middeleeuws Engels filosoof die geldt als een voorloper van de moderne filosofie. Na een eeuwenlange discussie over of een werkelijkheid bestaat buiten de mentale werkelijkheid, stelde Occam dat ‘ideeën geen substantie vormen buiten de geest’. Universalia (algemene begrippen) waren niet nodig om zaken te verklaren en maakten een en ander nodeloos ingewikkeld stelde hij. Het principe om nooit meer te poneren dan nodig werd bekend als ‘Occams scheermes’. Het denken van Occam had gevolgen voor zijn houding ten opzichte van de Kerk en wereldlijke macht: voor Occam moest er sprake zijn van een scheiding tussen beide.
